واحد آهار و تکمیل

فرش ماشینی پس از تولید توسط ماشین آلات بافندگی، محصولی خام محسوب میشود که نیاز به رفوگری و انجام عملیات تکمیل بافت خواهد داشت، همچنین برای افزایش براقیت و نمای فرش و نیز ارتقای دوام آن، باید مراحل تکمیل و آهار زنی را نیز پشت سر بگذارد. فرش‌ها در ابتدا به صورت پیوسته وارد خط بازبینی تولید، رفوگری شده و در ادامه وارد مسیر آهار میشود.

در ابتدای این مسیر گردوغبار و پرزهای حاصل از مرحله بافت زدوده می‌شوند و سطح خاب فرش با تیغه‌هایی مخصوص پرداخت و یکنواخت شده و براقیت پیدا می‌کند. این مرحله که شیرینگ نام دارد در کیفیت نهایی فرش بسیار تاثیرگذار خواهد بود. در مرحله بعدی، نوبت به آهار زنی مواد آهاری می‌رسد. در این مرحله، پشت سطح فرش توسط رزین ها و چسب های مخصوص آغشته می‌شود تا گره‌های خاب بافته‌شده در جای خود مستحکم شوند و حرکتی در طول استفاده از محصول نداشته باشند. در آخرین مرحلۀ که تکمیل نام دارد، فرش ماشینی نیز عمل برش‌های طولی و عرضی فرش و همچنین لبه دوزی و ریشه زنی انجام می‌شود.

غیر از عوامل خصوصط آهار و تکمیل وموارد کلی نظیر مدل ماشین بافندگی، تکنولوژی بافت، نوع نخ‌های مصرفی برای تار  و پود، تراکم تاری و پودی و تنظیمات عمومی ماشینها، عوامل فنی مهم دیگر نیز وجود دارد که می‌تواند کیفیت نهایی فرش ماشینی را تحت تاثیر قرار دهد:

- تناسب و یکنواختی مشخصات فیزیکی نخ خاب: کیفیت و یکنواختی ویژگیهای فیزیکی نخ خاب مصرفی بسیار مهم است. نا یکنواختی در خواص فیزیکی نخ خاب ( از قبیل درصد ازدیاد طول، درصد جمع‌شدگی و یا تجعد آن ) می‌تواند باعث ایجاد رگه‌های طولی در سطح فرش شود.

- کیفیت تیغه برش: تیغه برش فرش نیز از عواملی است که می‌تواند کیفیت نهایی را تحت تاثیر قرار دهد. این تیغه‌ها باید کیفیت بسیار خوبی داشته باشند و به موقع تعویض شوند، والا باعث بروز مشکل خاب سوختگی خواهد شد.